Kısa cevap Gözdeki akomodasyon mekanizmasının zayıflaması sebebiyle.
Uzaktaki bir noktaya bakarken görüş alanımızı değiştirip, odağınızı bir anda yakındaki bir cisme kaydırdığınızda bulanık bir görüntü oluşur. Fakat yaklaşık bir saniye içinde görüşümüz tekrar netleşir. Aslında bu sırada ilk başta aldığımız bulanık görüntü imajı, beynin “oksipital korteks” denilen görme merkezine ulaşmıştır. Oradan da göz kaslarına aktarılır ve biz henüz farkına bile varamadan, göz içi merceğinin kırıcılığı arttırılarak bu bulanık görüntü netleştirilir. Bu sürece “akomodasyon” adı veriliyor. Çocuklukta en verimli seviyede gerçekleşen akomodasyon mekanizması, insan yaşı ilerledikçe azalmaya başlar. Örneğin çocuklar yaklaşık 7 cm. mesafedeki cisimleri bile net olarak görebilirler. 40 yaşından itibaren akomodasyon seviyesinde ciddi bir düşüş gerçekleşir ve 60’lı yaşlarda tamamen ortadan kalkar. Sonuçta uzağı hala net bir şekilde görmeye devam ederken, yakın görüşte netlik kaybı yaşanmasının sebebi bu durumdur. Katarakt ameliyatlarında kullanılan suni göz içi mercekleri de akomodasyon yapamazlar. Bu yapay merceklerde hem uzağı, hem de yakını netleştirebilmek için farklı mekanizmalar kullanılmaktadır.
