Amerikan Psikoloji Birliği’nin yayımladığı araştırmaya göre iyilik yapmak ve diğer insanlara yardım etmek, insanların sağlık ve esenliği bakımından faydalı olabilir. Fakat iyi niyetli davranışların hepsi aynı miktarda faydalı değil. Aradaki bağlantının kuvveti; iyiliğin çeşidi, esenliğin tanımı ve yardım eden kişinin yaşı, cinsiyeti ile diğer demografik etmenlerin içinde bulunduğu pek çok unsura bağlı.
Çalışmanın baş yazarı ve Hong Kong Üniversitesi’nde araştırma görevlisi olan Bryant P. H. Hui, “Olumlu sosyal davranış (özgecilik, işbirliği, güven ve merhamet), ahenkli ve iyi işleyen bir toplumun gerekli tüm bileşenlerini barındırıyor” diyor. “Bu davranışlar, insanlığın ortak kültürünün bir parçasını oluşturuyor ve bizim yaptığımız analiz de bunların zihinsel ve bedensel sağlığa katkı sağladığını gösteriyor.”
Önceki araştırmalar, daha fazla olumlu sosyal davranış sergileyen insanların, başkalarına o kadar yardımcı olmayan insanlara kıyasla daha mutlu olduğunu ve zihinsel ile bedensel sağlıklarının daha iyi olduğunu öne sürmüş. Fakat çalışmaların hepsinde bu bağlantıya dair kanıt bulunmamış. Bağlantının kuvveti ise araştırma literatüründe geniş ölçüde değişiklik gösteriyor.
Hui ve meslektaşları, bu değişimi neyin sebep olduğunu araştırmak üzere toplamda 198.213 katılımcıdan oluşan, olumlu sosyal davranışlar ile esenlik arasındaki bağlantının incelendiği 201 bağımsız çalışma üzerinde meta analiz gerçekleştirmiş. Genel olarak, bu iki şey arasında mütevazı bir bağlantı olduğunu bulmuşlar. Hui’ye göre bu etki ufak olsa da; her gün ne kadar insanın iyi davranış sergilediği göz önüne alındığında, yine de anlamlı görünüyor.
“Örneğin Amerikalıların çeyreğinden fazlası bunu kendi isteğiyle yapıyor” diyor. “Mütevazı boyuttaki bir etki, yine de birçok insan bu davranışa katıldığı zaman toplumsal seviyede önemli bir etki meydana getirebilir.”
Araştırmada daha derinlere inen Hui ve meslektaşları, yaşlı bir komşunun poşetlerini taşımasına yardım etmek gibi rastgele yapılan iyilik davranışlarının; muntazam davranışlara göre (bir yardım kuruluşunda zamanlı gönüllülük yapmak gibi) genel esenlik ile daha güçlü bir ilişki sergilediğini bulmuş. Hui’ye göre bunun sebebi, teklifsiz yardımın daha gelişigüzel ve kendiliğinden olması ve sosyal bağlantıların oluşmasına daha kolay yol açması olabilir. Teklifsiz yardım ayrıca daha çeşitli ve monotonlaşma ya da bayatlama olasılığı daha düşük.
Amerikan Psikoloji Birliği. Ç: O.
