Güney Kenya’daki yabani babunlar üzerinde yürütülen yeni genetik analizler, bu babunların çoğunun DNA’larında melezleşme izleri taşıdığını ortaya seriyor. Babunların genetik bileşiminin yaklaşık üçte biri, yakın akraba olan başka bir türün genlerinden oluşuyor.
Araştırmacıların çalışması, sarı babunların kuzeyde yaşayan anubis babun komşularıyla ara sıra buluşup çiftleştiği Kenya’nın Amboseli Milli Parkı yakınındaki bir bölgede yürütülmüş.
Bu hayvanları 1971’den beri neredeyse her gün takip eden araştırmacılar, dünyadaki yabani primatlar üzerinde en uzun süre yürütülen saha çalışmalarından biri olan Amboseli Babun Araştırma Projesi kapsamında babunların dışarıdan gelen türlerle ne zaman çiftleştiğini ve bunun sonucunda doğan nesillerin nasıl yaşadığını incelemişler.
Sarı babunlar, beyaz yanakları ve alt kısımlarıyla sarı-kahverengi bir kürk taşıyor. Anubis babunlarının yeşilimsi-gri bir kürkü var. Erkeklerinin ise kafalarının etrafında kabarık yeleler bulunuyor. 1,4 milyon yıl önce ayrılan farklı türler olsalar da, erişim alanlarının örtüştüğü yerlerde melezleşebiliyorlar.
Bu birleşmenin sonucunda ortaya çıkan nesiller, tüm veriler ışığında gayet iyi yaşıyor. Yapılan elli yıllık gözlemler, melezlerin diğer emsalleri kadar sağlıklı yaşadığını gösteriyor. Hatta bazıları beklenenden daha iyi bile gelişiyor: Genomlarında daha fazla anubis DNA’sı taşıyan babunlar daha hızlı olgunlaşıyor, daha güçlü sosyal bağlar kuruyor ve erkekler daha başarılı eş kazanıyor.
Dün Science bülteninde yayımlanan sonuçlar, görünüşün aldatıcı olabileceğini akla getiriyor.
Duke Üniversitesinde çalışan ve doktora öğrencileri Tauras Vilgalys ve Arielle Fogel ile birlikte projeye öncülük eden Profesör Jenny Tung; araştırmanın, türler arasındaki hatlar bulanık olduğu zaman bile Dünya üzerindeki tür farklılığının nasıl sürdürüldüğüne ışık tuttuğunu söylüyor.
Yazar: Robin A. Smith/Duke Üniversitesi. Çeviren: Ozan Zaloğlu.
