Bazen ufakmış gibi görünen değişiklikler, devasa bir etki meydana getirebilir. Birleşik Devletler’deki araştırmacılar, yaptıkları yeni bir gözlem çalışmasında; en düşük saatlik ücretin sadece 1 dolar artmasıyla intihar oranlarının düşmesi arasında bir bağlantı olduğunu bulmuş.
Gelişmiş ülkelerdeki intihar oranları genel itibarıyla düşerken, ABD’de trajik bir artış görülmüştü. Bu bağlamda; söz konusu gidişatı geriye döndürebilecek müdaheleler bulmak, araştırmacılar için önemli bir görev.
Yeni çalışmaya göre, 1990 ile 2015 yılları arasında ABD’deki her eyalette asgari ücretin 1$ artırılması, 27.550 intihar vakasını önleyebilirdi.
Söz konusu bulgular, eğitim seviyesi lise veya liseye kadar olanları kapsıyor (üniversite veya daha yüksek olanları değil). Ayrıca araştırmanın gösterdiğine göre bu etkiler, işsizliğin yüksek olduğu zamanlarda en belirgin hale geliyor.
Araştırmacılar, makalede şöyle yazıyor: “İntihar sıklıkla; iş kaybı, borç veya ekonomik zor durum gibi finansal baskı etmenleriyle ilişkilendiriliyor. Ancak asgari ücret politikaları gibi ekonomik müdahalelerin, bu tehlike etmenlerini nasıl düzeltebileceği hakkında çok şey bilinmiyor”
Araştırmacılar bunu öğrenmek için, ülke çapındaki 50 eyaletin tamamı ile Washington DC’den toplanan verileri analiz etmiş; 1990 ve 2015 yılları arasında 18 ila 64 yaş aralığındaki intihar oranlarını incelemiş ve bunları, asgari ücretteki değişimlerle karşılaştırmışlar.
Federal asgari ücret şu an 7.25$ olsa da, pek çok eyalette daha yüksek. 1990 yılında 36 eyalet, bu federal oranı karşılıyormuş ancak 2015’te bu rakam 21’e düşmüş. Aradan geçen 25 yılda, eyalet asgari ücretlerinde 478 defa değişim olduğu kaydedilmiş.
Araştırmacılar bu değişikliklere dayalı olarak; asgari ücretteki her bir dolarlık artışa karşılık, intihar oranlarında yüzde 3.5-6’lık bir azalma olduğunu tahmin ediyorlar. Bu rakamlar, eğitim seviyesi lise veya daha düşük olan kişiler için geçerli (bu grupta, 1990-2015 yılları arasında 399.206 intihar görülmüş). Bu oranlar, yüksek işsizlik dönemlerinde daha fazla düşme eğilimi göstermiş.
Takım, lise veya daha yüksek eğitimi olan kişilerde; asgari ücret artışlarına dayalı olarak intihar oranlarında istatistiksel bir azalma olmadığını görmüş (bu grupta ise, 1990-2015 yılları arasında kendi yaşamına son veren kişilerin sayısı 140.176).
Çalışmanın yazarları şöyle yazıyor: “Lise veya daha yüksek eğitim sahibi yetişkinlerde; asgari ücret artışlarının, sosyoekonomik gruplar arasındaki zihin sağlığı ve ölüm oranı farklılıklarını azaltabildiğini öne süren bir etki gözlemlemedik.”
Bu çalışmanın gözlemsel olması, sunulan verilerin; daha yüksek maaşların intihar oranlarını kesin olarak azalttığını gösterecek yeterlilikte olmaması demek. Ancak gözlemlenen bu bağlantı; ekonomik baskı unsurlarını azaltmanın, zihin sağlığı üzerinde olumlu bir etki yaratabildiğini gösteriyor.
Dahası, bu çalışma; maaş artışlarının, tehlike altında bulunan sosyo-ekonomik gruplar arasındaki ümitsizliğin azalmasına yol açabileceğini yansıtan ve sayıları giderek artan araştırmaların bir parçasını oluşturuyor.
İntihar, şu an ABD’deki en büyük 10 ölüm sebebinden biri. 2017 yılında, 47.000 önlenebilir intiharın gerçekleştiği tahmin ediliyor. Bu ölümler artış gösteriyor ve 18-24 yaşları arasında gerçekleşen neredeyse 5 ölümden birinin sebebini oluşturuyor.
Bu endişe verici gidişatın tersine döndürülmesi için, toplumun en fakir seviyelerinde bulunan en savunmasız kişilerin korunması amacıyla faaliyete geçilmesi gerekiyor. Asgari ücreti artırmak, bunu yapmanın etkili yöntemlerinden biri olabilir.
Araştırma takımı, şu sonucu çıkarıyor: “Bulgularımız, daha düşük ücretlerde çalışması daha muhtemel olan ve zihin sağlığı konusunda olumsuz sonuçlar bakımından daha yüksek tehlike altında olan; daha az eğitim görmüş bireylerin geçimini iyileştirmek üzere tasarlanmış politikaların, bu grup içerisindeki intihar tehlikesini azaltabildiği görüşünü destekliyor.”
Araştırma, Journal of Epidemiology & Community Health bülteninde yayınlandı.
Eğer bu makale endişeye sebep olduysa veya birisiyle konuşmanız gerekiyorsa, Türkiye’de yaşıyorsanız 182’yi; başka bir ülkede yaşıyorsanız buradan bulabileceğiniz acil yardım hattını arayabilirsiniz.
Yazar: David Nield/ScienceAlert. Çeviri: Ozan Zaloğlu.
