1986 ylında, DePaul Üniversitesi’nden psikoloji profesörü Linda Camras bebek sahibi olduğu için üniversiteden ayrıldı. İlk sekiz hafta boyunca bebeğinin ifadelerini ve buna yol açan faktörleri kaydetti. “Birçok video kaydı aldım” diyor Camras. Bu 1970lerin ünlü teorisinin ilk gerçek denemesiydi. Teori şunu söylüyordu: 2 aylık bebekler pozitif ve ya negatif duygu hallerinde, eğlence ve korku gibi, otomatik olarak gülüyor, kaşlarını çatıyor ya da yüzünü buruşturuyor.
Bu teori, kendi bebeği üzerinde çalışmaya başlayana kadar Camras’a mantıklı geliyormuş. Fakat, “bu teoriye uymayan birçok kayıt elde ettim” diyor profesör. Camras’ın bulgularına göre bebeklerin yüz ifadelerinin listesi oldukça karışık. Ancak Camras duygular ve yüz ifadeleri arasında sıkı bir bağın olduğunu da söylüyor.
Rutgers Robert Wood Johnson Tıp Okulu’nda çocuk gelişimi üzerine çalışan Michael Lewis “herkes 6 – 9 aylık bebeklerde de duyguların yüz ifadelerine dönüştürüldüğüne katılacaktır” diyor. Fakat o, bunun çok daha önce oluşmaya başladığını düşünüyor. Kendi çalışmasındaki bulgulara göre iki aylık bebeklere gülen bebek fotoğrafı ya da Susam Sokağı karakterlerinden birini gösterdiklerinde yüzlerinde mutlulukm ifadeleri beliriyor. Sonrasında bir engel ile karşılaştıklarında üzülüyorlar ve sinirleniyorlar.
Fakat Camras bu durumun laboratuvar dışında da olduğundan ve bebeklerin yetişkinlerle aynı ifadeleri verdiğinden emin değil. “Profesörünüz düştüğünde gülmemeye çalışırsınız, çünkü bu kabadır. Fakat bebekler buna engel olamıyor” diyerek sözlerine son veriyor Camras.
