Görünen o ki antioksidanların Güneş ışığına karşı koruma sağladığı teorisinden yola çıkarak yapılmış ağızdan alınan bazı cilt koruyucular var. Laboratuvar araştırmaları da bu fikri destekliyor. Yaptıkları bir araştırmada tüysüz farelere E vitamini veren bilim insanları, hayvanların morötesi ışığa maruz kaldıklarında daha düşük cilt hasarına uğradıklarını görmüşler. Dermatolog Salvador Gonzalez Rodriguez ise Polypodium leucotomos adlı bir eğreltiotundan elde ettiği maddeyi inceliyor. Rodriguez’e göre antioksidan bakımından zengin olan bu madde, insanlarda Güneş kaynaklı DNA hasarını azaltabilir. Fakat Rodriguez ağız yoluyla alınan koruyucu üreten bir İspanyol firmasına danışmanlık yaptığından, tarafsızlığı tartışmalı. Dahası, standart yöntemlerle ölçüldüğünde ağızdan sağlanan Güneş korumasının pek de işe yaramadığını kendi de kabulleniyor: “Eğer geleneksel güneş kremleriyle aynı biçimde değerlendirirsek, ağızdan alınan antioksidan bazlı koruyucuların SPF değeri çok düşük kalıyor.” Tabii ki bu durum, geleceğin küresel ölçekte ısınmış dünyasında ne zaman dışarı adım atsak her yanımızı yapış yapış bir şeyle kaplamamız gerektiği anlamına gelmiyor. Sığ sularda yaşayan birçok deniz canlısı morötesi ışığı emerek doğal güneş kremi işlevi gören, mikosporin benzeri aminoasitler üretiyor. Bu bileşikler bakterilerde, alglerde ve mantarlarda da görülmüş. Bazı bilim insanları bu maddeleri insana aşılamanın olanaklı olduğunu düşünse de, şimdiye kadar dişe dokunur bir şey yapabilen çıkmış değil.
Popular Science Türkiye arşivinden.
