Araştırmacıların yeni çalışması, kutup ayıları ve bozayıların birbirine dolaşmış evrimsel tarihlerine gelişmiş bir bakış imkanı sunuyor.
Ayrı türler haline gelseler de, bu hayvanlar birbirleriyle eşleşmeyi tamamen bırakmamış. Bilim insanları bunu bir süredir biliyor olsa da, yeni araştırmada daha geniş bir veri setinden (antik bir kutup ayısı dişine ait DNA da dahil) faydalanılarak daha fazla detay ortaya çıkarılıyor.
Ortaya çıkan hikaye, insanların evrimsel tarihini karmaşık hale getirenlere benzer çetrefilli durumlar bulunduğunu gösteriyor.
Buffalo Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesinde çalışan biyolojik bilimler yardımcı profesörü ve ayı genetiği uzmanı Charlotte Lindqvist, “Türlerin oluşumu ve devam etmesi karmaşık bir süreç olabiliyor” diyor. “Kutup ayıları ve bozayılarda olanlardan öğrendiklerimiz, insan evriminden öğrendiğimiz şeylere çok benziyor: Türlerin ayrılması tamamen sona ermemiş olabilir. Neandertaller ve Denisovalılar da dahil antik insan popülasyonlarından daha fazla antik genom çıkarıldıkça, farklı arkaik insan gruplarının çağdaş insanların atalarıyla eşleştiğini ve çok yönlü genetik bir karışımın meydana geldiğini görüyoruz. Kutup ayıları ve bozayılar ise bunu gördüğünüz bir diğer sistem.”
“Kutup ayıları ve bozayılar arasında, üzerinde çalıştığımız antik bir kutup ayısından daha eskiye uzanan ırk karışımının kanıtlarına ulaştık” diyor Lindqvist. “Dahasıysa elde ettiğimiz sonuçlar, bozayılar ile kutup ayılarının birbirine dolaşmış karmaşık bir evrim geçmişleri olduğunu gösteriyor. Gen akışının ana yönü ise kutup ayılarından bozayılara doğru. Bu durum, diğer araştırmacıların öne sürdüğü ve gen akışının çok yönlü olup son buzul çağının zirvesi noktası civarında bozayılara doğru gittiği hipotezini tersine çeviriyor.”
Çalışma iki hafta önce Proceedings of the National Academy of Sciences bülteninde yayımlandı.
Kuzey Kutup bölgesine uyum sağlayan kutup ayılarının daha düşük enlemlerdeki yaşama uyum sağlayan bozayılardan genetik madde alması, iklim değişiminin nesli tehlike altındaki türler üzerindeki etkisinden endişe duyan bilim insanlarının ilgisini çekebilecek bulgulardan biri.
Dünya ısındıkça ve Kuzey Kutbu’ndaki deniz buzları azaldıkça, kutup ayıları ve bozayılar erim alanlarının örtüştüğü yerlerde birbirleriyle daha fazla karşılaşabilir. Lindqvist’e göre bu durum, ayıların paylaştığı evrimsel tarihi daha da ilginç hale getiriyor.
Yazar: Tim Stephens/Santa Cruz – California Üniversitesi. Çeviren: Ozan Zaloğlu.
