Bir Ezop fablında, ağzında kemiğini tutmakta olan bir köpek yavrusu havuzda kendi yansımasını görür ve havuzdaki diğer köpeğin kemiğini de alabileceğini düşünür. Ancak elbette ki diğer köpeğin kemiğini almak için ağzını açtığında, kendi tutmakta olduğu kemik havuzun dibini boylar ve köpeğin elinde hiçbir şey kalmaz.
Ernstbrunn, Avusturya’daki Kurt Bilim Merkezi’ndeki yeni bir araştırmaya göre, kurtların risk alma konusundaki yaklaşımları bahsi geçen masaldan çok da farklı değil. Merkezde incelenen tamamı aynı koşullar altında yetiştirilmiş 7 kurt ve 7 köpek doğal olan yaşam şartlarında serbest bırakıldılar.
Bu hayvanlar, pati veya burun hareketleri ile ters çevrilmiş olan iki farklı yemek kabından birini seçerek, seçmiş oldukları yemek kabının altında her ne varsa bunu alacakları şekilde eğitildiler. Testten önce; eğiticiler bir yemek kabının sürekli olarak çok da lezzetli olmayan bir mama topağı içerdiğini, diğer kapta ise ya daha lezzetli bir et parçasının bulunduğu yada hiçbir şey bulunmadığı hayvanlara öğretildi.
Kurtlar, denemelerin %80’inde riskli seçeneğe doğru ilerlerken ; köpekler yalnızca %58 oranında risk aldılar.
Araştırmacılar, köpeklerin tahminen 18,000 ilâ 30,000 yıl öncesinde evcilleştirildiklerini düşünüyor
ve bu durumun, köpeklerin yemek bulma veya hiçbir şey alamama zorunluluğunu ortadan kaldırdığı görülüyor.
Köpekler bir şekilde insanların onları besleyeceklerini veya çöpten kendilerinin yemek bulabileceklerini biliyorlar. Kurtlar ise doğuştan avcı içgüdüsü ile geliştiklerinden ötürü, başarısız veya tehlikeli bir av konusunda risk almaya alışkınlar. Şayet binlerce yıllık evrim sürecinin Shih Tzu’nuzdan yaşamının tuzu biberinin bir kısmını alıp götürdüğüne yönelik şüpheleriniz varsa, haklısınız.
Şevki Dilek
