Çocuklar Nasıl Bu Kadar Hızlı Dil Öğreniyor?

Küçük çocuklar, ergenlerden veya yetişkinlerden çok daha hızlı bir şekilde dil öğreniyor. Bu konudaki açıklamalardan biri de, öğrenme üstünlüğünün çocuklar veya yetişkinler arasındaki farktan değil; insanların çocuklar ve yetişkinler ile konuşma şeklindeki farklardan ileri geldiğini söylüyor.

Şimdiyse bir grup araştırmacı ilk defa, ebeveynlerin çocuklarıyla konuştuklarında çocukların dil bilgisi hakkında bildiklerini nasıl kullandıklarını deneysel şekilde değerlendirmeyi sağlayan bir yöntem geliştirmiş. Bilim insanları, ebeveynlerin çocuklarının dil bilgisi hakkında son derece kesin modellere sahip olduklarını ve bu modeller yardımıyla, çocuklarla konuştuklarında kullandıkları dili ayarladıklarını keşfetmişler. Sonuçlar, Psychological Science bülteninde çevrim içi yayımlandı.

Carnegie Mellon Üniversitesi’nde yardımcı psikoloji profesörü olan Daniel Yurovski şöyle aktarıyor: “Ebeveynlerin, çocuklarıyla diğer yetişkinlere göre birçok şekilde farklı konuştuklarını; mesela konuşmalarını basitleştirdiklerini, kelimeleri tekrarladıklarını ve ünlü sesleri uzattıklarını biliyorduk. Bu tür şeyler, dil konusunda küçük çocuklara yardım ediyor. Fakat çocuklar dil öğrenirken ebeveynlerin konuşma şekillerini değiştirip değiştirmediklerini ve bu sayede çocuklar bir sonraki şeyi öğrenirken, onlara dil girdisi sağlayıp sağlamadıklarını bilmiyorduk.”

Yetişkinler, çocuklarla genelde daha yavaş ve tiz bir sesle konuşuyor. Ayrıca daha abartılı telaffuzlar kullanıyor, tekrarlamalar yapıyor ve basitleştirilmiş dil yapısı kullanıyorlar. Yetişkinler ayrıca, çocuğun kavrayışını değerlendirmek için iletişimlerine soru ilave ediyorlar. Çocuğun dil akıcılığı arttıkça, yetişkinlerin kullandığı dil yapısı ve karmaşıklığı da artıyor.

Yurovski, bu durumu bir öğrencinin okulda matematik öğrenirken izlediği ilerlemeye benzetiyor.

“Okula gittiğiniz zaman, cebir ile başlar ve kalkülüse geçmeden önce düzlem geometrisi görürsünüz.” diyor. “İnsanlar da çocuklar ile konuşurken, farkında olmadan aynı tür yapıyı kullanıyorlar. Çocuklarının dil konusunda ne kadar bilgiye sahip olduğunu takip ediyor ve konuşma biçimlerini düzenleyerek, çocuklarının kendilerini anlamasını sağlıyorlar.”

Yazar: Stacy Kish/Carnegie Mellon Üniversitesi. Çeviren: Ozan Zaloğlu.