Waterloo Üniversitesi’nde yapılan yeni bir çalışmaya göre; güldürü ve çizgi filmlerde bir karakterin bir omzunda şeytan, diğerinde ise melek çıkması, insanların gerçek dünyayı algılama şeklinden çok da uzakta değil.
Karakterlerin karar verirken yaşadıkları ikilemleri mizahi sonuçlar ile canlandırmayı amaçlayan bu tasvirlerde, karakterin ahlakı ile doğaüstü yaratıkların saikleri bariz şekilde ortaya konuyor. Kötü veya iyi biçiminde gördükleri bireyler söz konusu olduğunda, insanlar da benzer beklentiler taşıyor.
Araştırmacılar yeni çalışmada, iyi ve kötü bireylerin taleplere nasıl yanıt verdiğine yönelik beklentileri araştırmışlar. Bilim insanları, filmlerde ve halk hikayelerinde şeytanların neden kazara yapılan bir isteği kabul etmeye meyilli şekilde tasvir edilirken, meleklerin bu şekilde tasvir edilmediğini anlamak istemiş.
Araştırmacıların çalışması, insanların iyi ve kötü karakterlere yönelik inanışlarının, sıradan insanlara dönük görüşlerinin etkisi altında kaldığını gösteriyor.
Waterloo’da gelişimsel psikoloji profesörü ve çalışmanın baş yazarı olan Ori Friedman, “Sonuçlarımıza göre insanlar, iyilik elçilerinin taleplerin ardındaki niyetlere karşı hassas olmasını bekliyor” diyor. “Kötü bireylerin ise söz konusu niyetlere karşı nispeten duyarsız olmasını bekliyorlar. Elde edilen bulgular, insanların hem sıradan kişilere, hem de doğaüstü yaratıklara yöneltilen taleplere ilişkin beklentilerini şekillendiriyor.”
Çalışmanın gösterdiğine göre insanlar, iyi veya kötü olmanın başkalarının kararlarını nasıl etkilediği konusunda ayrı fikirlere sahip. İnsanlar kötü bireylerin, hedeflerini doğrudan etkilemeyen şeylere aldırış etmediğini varsayıyor.
Journal of Experimental Social Psychology bülteninde yayımlanan bulgular, insanların doğaüstü yaratıklara yönelik olağan inançlarının en azından bir kısmının, bu kişilerin insanlara yönelik görüşlerine dayalı olabileceğini öne süren önceki araştırmaları da destekliyor.
Kaynak: Waterloo Üniversitesi. Çeviren: Ozan Zaloğlu.
