Dünya hakkındaki bilgilerimiz çok yüzeysel. Deneyimleyebildiğimiz her şey, en derin okyanusun tabanından en yüksek dağa kadar, Dünyanın en üstünde bulunan tabaka okyanusun dibinden ölçüldüğünde 6.4 km kalınlıkta, karadan ölçüldüğünde ise 32 km – 48 km kalınlıkta olmasından ibaret. Unutmadan, bir de Dünyanın yarı çapının 6378 km olduğunu biliyoruz.
Fakat artık bir giz daha açığa çıkıyor. Nature Geoscience’da yayınlanan bir makaleye göre araştırma ekibi yeni, sert bir tabaka keşfetti. Keşfedilen bu tabaka erimiş halde bulunan taşlardan oluşuyor ve orta kabukta bir yerlerde yüzüyor.
“Dünyanın birçok tabakası var, adeta bir soğan gibi” diyor Utah Üniversitesi’nden jeolog Lowell Miyagi ve ekliyor, “çoğu tabaka minerallerin varlığı sayesinde keşfedildi, fakat bu tabaka minerallerin sertliği sayesinde.”
Bilim insanları zaten bazı levhaların birbirlerini mantoya doğru ittiğini eski araştırmalardan dolayı biliyordu. Fakat bu levhaların neden 1.488 km sınırından aşağıya doğru kıvrılmaya devam etmediği anlaşılamıyordu. Aslında anlaşılmamasının iki sebebi var, birincisi kimse Dünyayı mantoya kadar delemedi; ikincisi de bu kıvrılma olayının mantoya ulaşması 300 milyon yıl alıyor. İşte bu yüzden Miyagi ve ekibinin yaptığı bu araştırma çok önemli.
Elmastan yapılmış bir örs kullanılarak mantoda bulunan kayaların aynılarına baskı uygulandı. 1.488 km aşağıdaki koşullar bu taşlar üzerinde sağlandı tabii ki ve derimlik arttıkça taşların dayanıklılığının da arttığı görüldü. Hem de 300 kata kadar! 1.488 km’nin üstünde ise atomlar daha rahat hareket ediyor ve levha bükümlerinin ilerlemesine izin veriyor.
Belirtmekte fayda var, yukarıda gördüğünüz resim tamamen temsili. Bu resimde yeni bulunan tabaka gösterilmiyor.
