Gök taşları, küçük birer bilimsel bulgu bohçası. Uzayın derinliklerine ve Dünya üzerindeki yaşamın nasıl başladığına yönelik sırlar taşıyorlar. Fakat sorun şu ki, sıvı su ve karasal mikroplar bulaşmadan kurtarıldıkları çok nadir görülüyor ve bu sebeple, işe yarama ihtimalleri azalıyor. 2018 yılının başlarında ABD’nin Michigan eyaletinin Hamburg ilçesindeki donmuş bir göle düşen ve iki gün içerisinde bir gök taşı avcısı tarafından kurtarılıp Şikago’daki Field Müzesi’ne getirilen bir gök taşı, bilim insanlarını bu yüzden büyülemiş. Olağandışı şekilde saf olan bu numuneyi incelemek için müzeye akın etmişler.
Salı günü Meteoritics and Planetary Science bülteninde yayımlanan bir araştırmada, bu uzay kayasına bakılıyor ve 2.600 organik bileşen tanımlanarak, madde 4,5 milyar yıl öncesine tarihleniyor. Çalışma, örnekteki organik bileşenleri tanımlamak amacıyla her biri kendi yöntemini uygulayan 24 farklı enstitüden 29 bilim insanı arasındaki bir işbirliği niteliğinde.
Dünya’ya düşen çoğu gök taşı, Dünya yüzeyinin %70’inden fazlasını meydana getiren okyanusa veya ıssız karasal alanlara düşüyor ve bu yüzden fark edilmiyorlar. Fakat bu gök taşı Michigan’a düşmüş ve düşerken Şikago eyaletinden görülebiliyormuş; 10 farklı eyaletten 674 kişi gördüğünü bildirmiş. Sonrasında ise NASA’ya ait bir hava araştırma aracı, cismin izini sürerek konumunu bulmayı başarmış. Taşı konduğu donmuş gölden kurtaran kişi ise, onu Field Müzesi’ne teslim eden bir gök taşı avcısıymış (bilim insanı değil). Bu araştırmayı da kazara yapılan bu keşifler mümkün kılmış.
Araştırmacılar bu gök taşında, çoğunlukla ağır, kompleks hidrokarbonlar olmak üzere 2.600 tane organik bileşen belirlemiş. Çalışmanın baş yazarı ve Field Müzesi’nde müdür olan Philipp Heck’e göre, gök taşlarının organik bileşenler taşıması yeni keşfedilen bir durum değil. Yalnızca, mevcut bir hipoteze daha fazla bulgu sağlıyor: Benzer uzay taşlarının, milyarlarca yıl önce Dünya’ya organik madde düşürdüğünü ve bu maddelerin gezegenimizdeki yaşamın başlamasına yardımcı olduğunu söyleyen panspermi hipotezine…
Rachael Zisk/Popular Science. Ç: O.
