Antibiyotik ilaçlar, onlarca yıl boyunca sayısız hayatı kurtardı. Fakat antibiyotikler, öldürdükleri patojenler için savaşmaya uyum sağladıkları antik bir düşman.
Antibiyotik direncinin yayılışı, görünüşe göre zannettiğimiz kadar sınırlandırılmış olmayabilir ve önceki modellere göre daha fazla bakteri türü, antibiyotik direncine çok daha kolay şekilde erişiyor olabilir.
Bulgular, İsveç’teki Chalmers Teknoloji Üniversitesi’nde çalışan biyoenformatik araştırmacısı Jan Zrimec’in yürüttüğü bir çalışmadan geliyor. Zrimec bu çalışmada, plazmid adı verilen DNA öğeleri arasındaki hareket işaretlerini bulmaya çalışmış.
Eğer genom bir yemek kitabı olsaydı, plazmidler de arkadaşlardan veya tanıdıklardan aşırılıp kitaba sıkıştırılan değerli tariflerin yer aldığı kağıt parçaları şeklinde düşünülebilirdi. Pek çok plazmid, bakterilerin stresli koşullar altında hayatta kalmasına yardımcı olabilen maddelerin üretim talimatlarını içeriyor.
Bakteriler içinse bir doz antibiyotik, mümkün olduğu kadar stres oluşturuyor.
Antibiyotikleri yarım asırdan fazladır ilaç olarak kullansak da, gerçekte hemen hemen yaşamın kendisi kadar eski olabilecek mikrobiyal bir silahlanma yarışından ilham almıştık.
Farklı mikrop türleri, bakteriyel rakiplerinin büyümesini engellemek için çağlar boyunca yeni yöntemler uydurdukça, bakteriler de bunların üstesinden gelmek için yeni yollar bulmuş.
Bu savunma tedbirleri, sıklıkla bir plazmidin kodlarında muhafaza edilmiş ve bakteriyel hücrelerin, bağlanım adı verilen bir süreç yoluyla kolayca direnç paylaşmasına olanak sağlamış.
Mike McRae/ScienceAlert. Ç: O.
