COVID-19 salgını sırasında, pek çok kişi geçen zamanı farklı algıladı. Haftanın günlerini takip etmek zorlaştı ya da saatler daha yavaş veya daha hızlı geçer oldu. Irvine – California Üniversitesinde (UCI) çalışan araştırmacıların yeni çalışmasına göre bu çarpıklıkların önceki çalışmalarda travmayı takiben depresyon ile anksiyete gibi devamlı ve olumsuz zihinsel sonuçlarla ilişkilendirilmesi, onları erken müdahaleler yoluyla hedef alınacak önemli birer tehlike unsuru haline getiriyor.
Geçenlerde Psychological Trauma: Theory, Research, Practive, and Policy bülteninde çevrim içi yayımlanan çalışmada, psikiyatri literatüründe “zamansal ayrışma” şeklinde bilinen bu deneyimin salgının ilk altı ayında ne kadar yaygın olduğu belgeleniyor. Araştırma takımı ayrıca COVID-19’la ilgili gündelik basına maruz kalmak, okulların kapatılması, sokağa çıkma yasakları ve ekonomik sıkıntılar gibi salgınla ilişkili ikincil stres kaynaklarının da algılanan zamandaki bozulmaları haber verdiğini keşfetmiş.
UCI’de hemşirelik profesörü olan makale eş yazarı E. Alison Holman, “Geçmiş deneyimler, şimdiki yaşam ve geleceğe dönük umutlar arasındaki devamlılık, insanların huzuru için çok önemli” diyor. “Bu sinerjinin bozulması ise zihin sağlığı bakımından zor durumlar meydana getiriyor. Yeni çalışmamızda da, uzun süreli ortak bir travma yaşayan ülke çapındaki Amerikalıları temsil eden örneklemimizde bunu ölçtük. Araştırma, zamanda algılanan bu bozulmaların yaygınlığını ve bunları önceden haber veren unsurları ilk defa belgeliyor. Zamanı yeniden daha dengeli şekilde hissetmeye yardımcı olmak için kullanılabilecek nispeten yeni terapiler mevcut. Fakat bu hizmetlere kimin ihtiyacı olduğunu bilmezsek, destek sağlayamayız.”
Kaynak: Irvine – California Üniversitesi. Çeviren: Ozan Zaloğlu.
