Yapılan çok sayıda araştırma, insanların uzaktan eğitimle birebir derslerden farklı bir şekilde ilişki kurduğunu gösteriyor. Şimdiyse bilim insanları, vücutta da bir farklılık yaşanıp yaşanmadığını araştırıyorlar.
Orta dereceli stres, öğrenim için faydalı olabilir. Ruhr – Bochum Üniversitesinde çalışan araştırmacılar, uzaktan eğitimde birebir derslerdekiyle aynı derecede stresin oluşup oluşmadığını incelemişler. Bu doğrultuda, dijital ortamda veya sınıfta anatomi dersi gören öğrencilerin çeşitli fizyolojik stres parametrelerini ölçmüşler. Dersler zihinsel çaba yönünden eşit ağırlıkta olsa da, çevrimiçi grupta fizyolojik uyarım durumunun önemli derecede düşük olduğu görülmüş. Morris Gellisch ve Profesör Beate Brand Saberi’nin öncülüğündeki araştırma takımının elde ettiği sonuçlar, Anatomical Sciences Education bülteninde çevrim içi yayımlandı.
Stres öğrenme sürecini etkiliyor
Fizyolojik stres, örneğin stres hormonu kortizol seviyelerinin artması, nabız hızının değişkenliğinin azalması ve nabız hızının artması şeklinde belli oluyor. “Stresin, öğrenme ve hafıza süreçlerinin yanısıra dikkati sürdürme üzerinde de güçlü bir etki gösterdiğini biliyoruz” diyor Morris Gellisch. Üstelik sadece olumsuz bir yönde de değil. Ölçülü bir fizyolojik uyarılma hali, öğrenme faaliyeti bağlamında geçici şekilde meydana gelirse olumlu bir etki gösteriyor.
“Birebir ve çevrim içi eğitim arasındaki farklılıklar, şimdiye dek çoğu zaman anketlerle değerlendirilmişti” diyor Gellisch. “Bu anketlerde, motivasyon veya kişinin kendi algıladığı stres gibi öznel parametreler ölçülmüştü. Fakat öğrenmede belli bir fizyolojik bileşen de bulunduğundan, bu konuda da herhangi bir farklılık olup olmadığı sorusu akıllara geliyor.”
Anatomi dersi: Dijitale karşılık sınıf
Bu sebeple araştırmacılar, bir anatomi dersine katılan 82 öğrencinin nabız değişkenliğini ve tükürük kortizol yoğunluğunu analiz etmiş. Ders, karışık bir öğrenim semineri şeklinde verilmiş: Öğrenciler gruplara ayrılmış ve her grup değişimli olarak çevrim içi ve birebir derslere katılmış. Seminerin gerçekleştirildiği her gün, histoloji odasında derse katılan bir grup ve aynı dersi eş zamanlı şekilde internetten takip eden başka bir grup varmış. Temsili bir ders gününde, araştırmacılar özel algılayıcılar yardımıyla bütün ders boyunca (120 dakika) nabız hızındaki değişkenliği ölçmüşler. Ayrıca dersin başlangıçta, 60 dakika sonra ve dersin sonunda tükürük örnekleri de almışlar. Bir video platformu aracılığıyla katılım sağlayan öğrenciler, aynı araçlar ve adım adım verilen talimatlar yardımıyla bu ölçümleri kendileri gerçekleştirmiş.
Fizyolojik uyarılma, çevrim içi oturumlarda önemli derecede azalmış. Bu durum, kortizol yoğunlukları ile sempatik faaliyetin daha düşük olması ve parasempatik faaliyetin daha yüksek olmasıyla da belli olmuş. Nabız hızının değişkenliğinden çıkarılabilen son iki değer, tansiyonun da ölçütü: Öğrenciler seminere internetten katıldıkları zaman kendilerini daha rahat hissetmişler.
Ek olarak anket verileri
Araştırma takımı fizyoloji değerlere ilaveten, derse katılmanın ne kadar keyifli olduğu gibi öznel şekilde algılanan parametreleri belirlemek için de anket kullanmış. Bir sonuç göze çarpmış: Sempatik sinir sisteminin birebir derslerde artan faaliyetinin, artan keyif ile uyum gösterdiği keşfedilmiş. Bu bağlantı, çevrim içi grupta ise görülmemiş.
Yazar: Meike Drießen/Ruhr – Bochum Üniversitesi. Çeviren: Ozan Zaloğlu.
