Modern balinaların ataları, karada yeterince yaşadıklarına karar vererek denize dönen “geyik benzeri” hayvanlardı. 10 milyon yılı aşkın bir süre içerisinde bugün bildiğimiz bacaksız devlere dönüşürken geçirdikleri evrim sırasında balina vücudu pek çok değişikliğe uğradı ve yeni bir makalede, bu dönüşüm içerisindeki yeni bir evre daha açıklandı.
Mısır’ın çakal başlı ölüm tanrısına ithafen adlandırılan Phiomicetus anubis, yaklaşık üç metre uzunluğunda ve 600 kilogram ağırlığındaydı. Muhtemelen besin zincirinin en üzerinde yer alıyordu.
Proceedings of the Royal Society B dergisinde yayınlanan makale, Mısır’ın Batı Çölü’nden alınan kısmi bir iskeletten P. anubis‘in bir görüntüsünü oluşturuyor. Yaklaşık 43 milyon yıl önce yaşadığı için bulunması zaman aldı ancak şimdi araştırmacıların radarında ve oldukça dikkat çekiyor.
Araştırmanın yazarı Abdullah Gohar, “Phiomicetus anubis kısmi bir iskelete dayanıyor ve bunun Afrika’dan bilinen en bazal (ilkel) protocetid balina olduğunu ortaya koyuyor. Ayrıca, bu Phiomicetus, protocetid balinaların anatomilerinde ve beslenme davranışlarında daha önce düşünülenden daha fazla çeşitlendiğini ve av öğelerinin normal protocetid durumundan daha verimli ağızdan işlenmesi için bir kapasite gösterdiğini ve böylece güçlü bir ‘raptorial’ (raptor benzeri) beslenme tarzına imkan tanıdığını gösteriyor” diyor.
Gohar ayrıca, “Phiomicetus, yaşadığı toplulukta muhtemelen en büyük yırtıcıydı, belki de bugünün katil balinaları gibiydi” notunu da düşüyor.
Teoriye göre, balinaların toynaklı ataları su kenarı boyunca yiyecek aramaya başladıkları için suya yakın hale geldi. Su yakınlarında yaşarken, tehlikeye düştüklerinde sığlıklarda saklanabiliyorlardı ve suda daha fazla zaman geçirdikçe vücutları değişmeye başladı.
Yeni bir ekolojik niş arayışı, sonunda bacaklarının kaybolduğu ve kollarının deniz memelilerinin bugün çok ünlü olduğu paletlere dönüştüğü bir dizi değişime yol açtı. P anubis için, su yaşamına yönelik bazı değişimler, çok daha nüanslı olsalar da, gerçekleşmeye başlamıştı.
