Güneş faaliyeti, yaklaşık 11 yıllık bir ritim ile dalgalanıyor. Bu faaliyet, birçok şeyin yanısıra Güneş lekelerinin sıklığıyla da görülebiliyor. Manyetik bir dönemin tamamı, yaklaşık 22 yıl sürüyor. Bilim insanları, bu döngüye sebep olan şeyi uzun süredir çözmeye çalışmış. Yıldızımızın “cildinin” altındaki şartlarla ilgili bir şeyler olmalı: Sıcak bir plazma katmanı (elektrik iletebilen gaz), yüzeyden 200.000 kilometre derine kadar uzanıyor. Bu konveksiyon (ısıyayım) bölgesinin içerisindeki plazma, sürekli hareket halinde.
Max Planck Güneş Sistemi Araştırma Enstitüsü, Götingen Üniversitesi ve Abu Dabi New York Üniversitesi’nde çalışan bilim insanlarından meydana gelen bir araştırma takımı, kuzey güney yönünde akan bu plazmanın şimdiye kadarki en kapsamlı görüntüsünü oluşturmayı başarmış. Araştırmacılar, kayda değer ölçüde basit bir akış geometrisi bulmuşlar: Plazma, Güneş’in her bir yarımküresinde tek bir devir sergiliyor ve bu da yaklaşık 22 yıl sürüyor. Ek olarak, konveksiyon bölgesinin altında yer alan ekvator yönünde gerçekleşen akım, lekelerin güneş döngüsü boyunca ekvatora gitgide daha yakın yerlerde oluşmasına sebep oluyor.
Güneş’in görünür yüzeyindeki Güneş lekesi miktarı değişiklik gösteriyor; bazen çok sayıda, bazen az sayıda oluyor. İki Güneş lekesi arasındaki en yüksek mesafe, yaklaşık 11 yıl. 22 yıl sonra, Güneş lekeleri tekrardan manyetik olarak aynı şekilde kutuplaşıyor. En yüksek faaliyet döneminde, sadece büyük Güneş lekeleri oluşmakla kalmıyor; aynı zamanda faal bölgeler de oluşuyor. Buna ilaveten; Güneş atmosferinin uzak kısımlarına çarpıcı plazma kolları atlıyor ve şiddetli püskürmeler sırasında radyasyon ile parçacıklar uzaya doğru fırlıyor. Ancak en düşük faaliyet döneminde, Güneş kayda değer ölçüde sakinleşiyor.
Max Planck Güneş Sistemi Araştırma Enstitüsü/ScienceDaily. Ç: O.
