Santa Cruz – California Üniversitesi’nde yapılan ve Proceedings of the National Academy of Sciences bülteninde yayımlanan yeni bir çalışma, dağ aslanlarının insanlardan kaçarken daha fazla enerji harcadığını ve bu durumun, nihayetinde dağ aslanlarının sürdürebildiği yaşam alanının boyutunu sınırlandırabildiğini gösteriyor.
Çalışmanın kıdemli yazarı profesör Chris Wilmers, “Dağ aslanları bizden korkuyor ve bu korku, onların davranış ile ekolojisinde her türden etkiyi meydana getiriyor; hatta belki de nihayetinde popülasyonları ve korunmaları üzerinde de…”
Wilmers, kendisi ve meslektaşlarının yerel dağ aslanı popülasyonları üzerinde on yıldan fazla süredir çalıştığı Santa Cruz Puma Projesi’nin baş araştırmacısı. Santa Cruz Bütüncül Uzamsal Araştırma Merkezi’nin müdürü Barry Nickel, doğal yaşam alanlarında gezdikleri sırada takip tasmaları takılan beş yetişkin dişi puma ile sekiz yetişkin erkek pumadan alınan verilere dayalı bu son çalışmaya önderlik etmiş.
Takip tasmaları, iki aylık çalışma döneminde yüksek çözünürlüklü GPS ve ivmeölçer verileri kaydetmiş. Wilmers’ın söylediğine göre bunlar “aslen bir egzersiz bilekliği” gibi çalışarak, araştırma takımının kedilerin nerede, ne kadar hızlı ve ne kadar uzağa hareket ettiklerine dayalı olarak bir dağ aslanının kaç kalori yaktığını tahmin etmesine yardımcı oluyor. Nihai hedef, fiziksel arazide gezinmenin oluşturduğu enerji maliyeti ile insanlardan kaçınmanın enerji maliyetinin birleştirilerek, bu iki etmenin doğal yaşam alanı kullanımını nasıl etkilediğini görmekmiş.
Araştırmacılar, fiziksel arazinin etkilerini değerlendirmek üzere kedilerin hareket verisindeki yönelimler ile bölge anatomisini karşılaştırmışlar. Bu durum, iniş çıkışların daha düşük olduğu arazilerde pumaların gezinirken daha düşük enerji harcadığını göstermiş. Söz konusu bulgu, dağ aslanlarının niçin geçmesi kolay vadilerin veya tepelerin bulunduğu yaşam alanlarını tercih ettiğini açıklamaya yardımcı olabilir. Araştırmacılar insan korkusunun kedileri nasıl etkilediğine yönelik fikir edinmek amacıyla, konut yoğunluklarını tasma takip verisiyle de karşılaştırmışlar.
Bu analiz, yüksek konut yoğunluğunun bulunduğu bölgelerde pumaların daha seyrek durmak ve daha hızlı hareket etmek gibi daha çok enerji gerektiren hareketler sergilediğini göstermiş. Kedilerin hareketi, ayrıca çok daha verimsiz olmuş: Varacakları yere giden en kısa güzergâhı seçmek yerine, algıladıkları tehlikelerin etrafından dolaşmak için daha uzun ve dolambaçlı güzergâhları tercih etmişler.
Allison Arteaga Soergel/Santa Cruz – California Üniversitesi. Ç: O.
