Notre Dame Üniversitesinde yardımcı elektrik mühendisliği profesörü olan Yasemin Özkan Aydın, bir robotik mühendisi olarak biyolojik sistemlerden aldığını söylüyor. Karıncaların, bal arılarının ve kuşların sorunları çözmek ve engellerin üstesinden gelmek üzere topluca gerçekleştirdiği davranışlar, araştırmacıların havai ve su altı robotlarda geliştirmiş olduğu şeylerden biri. Fakat karmaşık arazilerden geçme kabiliyetine sahip ufak ölçekli robot sürüleri geliştirmek, benzersiz zorlukları da beraberinde getiriyor.
Science Robotics bülteninde yayımlanan yeni makalede Özkan Aydın, doğal dünyadaki emsallerini taklit ederek zorlu ortamlarda manevra yapma ve zor görevleri ortaklaşa şekilde yerine getirme kabiliyetine sahip çok bacaklı robotları nasıl geliştirdiğini anlatıyor.
“Bacaklı robotlar, engebeli araziler ve dar alanlar gibi zorlu ortamlarda gezebiliyor” diyor Özkan Aydın. “Uzuvların kullanımı, etkili bir vücut desteği sağlıyor. Fakat robotlu bacaklar, karasal ortamlarda hareket ederken özgün güçlükler yaşıyor ve bu durum, lokomotor veriminin azalmasıyla sonuçlanıyor.”
Özkan Aydın yeni çalışmasında tekil robotlar arasındaki fiziksel bir bağlantının, ortaklaşa hareket eden bacaklı ve karasal bir sistemin hareket kabiliyetini iyileştirebileceğini düşünmüş. Tekil robotlar, pürüzsüz bir yüzey üzerinde yürümek veya hafif bir nesneyi taşımak gibi basit ya da ufak görevleri yerine getirebiliyor. Fakat görev tek birimin kabiliyetini aştığında, robotlar fiziksel olarak birbirlerine bağlanarak çok bacaklı daha büyük bir sistem oluşturup sorunların üstesinden toplu şekilde gelebiliyor.
Yazar: Jessica Sieff/Notre Dame Üniversitesi. Çeviren: Ozan Zaloğlu.
