Meralar, dünya çapında çiftlik hayvanı üretimini desteklemesi için kullanılıyor. Geriye kalan doğal veya yarı doğal meralar, hem insanların hem de gezegenin refahına katkıda bulunan çok önemli hizmetler sunuyor. Fakat insan faaliyetleri, meraların bir karbon yutağından ziyade sera gazlarının yayılım kaynağına dönüşmesine sebep oluyor. Yapılan yeni bir çalışma, insanların kullandığı meraların son yüzyıllarda iklimimizi nasıl değiştirdiğini ortaya çıkarıyor.
Meralar, Dünya üzerindeki en geniş karasal ekolojik topluluklar ve ayrıca hayvanların besin araması, biyolojik çeşitlilik ile ekosistem hizmetleri bakımından da çok önemliler. Karbondioksit (CO2) çekip yayıyor, otlayan çiftlik hayvanlarından metan (CH4) ve topraktan nitröz oksit (N2O) yayıyorlar; özellikle de gübre veya mineral gübreler sunulduğu zaman. Fakat dünya çapındaki doğal ve işletilen meralardan çıkan bu üç sera gazının, geçmişte iklim değişikliğine nasıl katkıda bulunduğu ve işletilen çayırlara karşılık doğal ya da hayvanların çok nadir otladığı çayırların rolü hakkında çok az şey biliniyor.
Uluslararası bir araştırma takımı, bu bilgi boşluğunu ele almak üzere 1750 ile 2012 arasında doğal ve işletilen meralardaki karbon deposunda ve sera gazı akışlarında meydana gelen değişimlerin miktarını belirlemiş. Çalışmanın, küresel meraların geçmişteki iklim değişimine yaptığı katkıya yönelik gerçekleştirdiği kapsamlı tahminler; hayvanların seyrek şekilde otlatılmasının iklime sunduğu önemli soğutma hizmetini ve hızla artan çiftlik hayvanı sayısı ile daha yoğun işletimlerin (bunlar da daha fazla CH4 ve N2O yayılımlarıyla ilişkili) ısınmaya yaptığı artan katkıyı aydınlatıyor. Bu sayede de, mera biyomunun iklime yaptığı net çağdaş etki belirleniyor.
Çalışma, meralardan gelen CH4 ile N2O yayılımlarının 1750’lerden beri 2,5 kat arttığını gösteriyor. Bunun sebebiyse, çiftlik hayvanlarından gelen yayılımların artması ve otlayan vahşi hayvanların sayısının azalmasıyla düşen yayılımları yeniden yükseltmesi.
Uluslararası Uygulamalı Sistemler Analiz Enstitüsü. Ç: O.
