NASA uzay araştırma araçları, 2017 yılında Dünya’yı çevreleyen insan yapımı ve devasa bir ‘bariyer’ tespit etmiş.
Yapılan testler ise bunun aslında gezegenimizin atmosferinin ötesinde, uzaydaki hava durumuna etki meydana getirdiğini doğrulamış.
Bu durum, yalnızca Dünya’yı çok ciddi biçimde değiştirmediğimizi (ki bilim insanları bütün bir jeolojik döneme bizim adımızın verilmesini istiyor); faaliyetlerimizin uzayı da değiştirdiğini gösteriyor.
Fakat iyi haber şu ki, gezegen üzerinde oluşturduğumuz etkiden farklı olarak; uzayda meydana getirdiğimiz bu devasa baloncuk aslında bizim lehimize çalışıyor.
NASA, 2012 yılında ortaklaşa şekilde çalışan iki araştırma aracı fırlatmış. Bu uzay araçları, Dünya’nın Van Allen Kuşakları‘nda saatte 3.200 km civarı hızlarda uçmuş.
Gezegenimiz, bunun gibi iki (ve üçüncü bir geçici) radyasyon kuşağıyla çevrili. İç kuşak, Dünya yüzeyinin 640 ila 9.600 km yukarısında yer alırken; dış kuşak ise yaklaşık 13.500 ila 58.000 km’lik bir irtifada yer alıyor.
Van Allen Araştırma Araçları, 2017 yılında Dünya’nın manyetik alanında yakaladıkları yüklü parçacıkların faaliyetini gözlemlerken tuhaf bir şey tespit etmişler; bir tür düşük frekanslı bariyer, Güneş’ten gelen bu tehlikeli deşarjları uzak tutuyormuş.
Bilim insanları durumu araştırdıklarında, bu bariyerin son birkaç on yıldır Van Allen Kuşakları’nı aktif şekilde Dünya’dan uzağa ittiğini; şimdiyse bu radyasyon akımlarının alt sınırlarının, aslında 1960’lara kıyasla daha uzakta olduklarını bulmuşlar.
Peki ne değişmiş?
Çok düşük frekans (VLF) radyo iletişimi adı verilen belli bir yayın türü, günümüzde 60’larda olduğundan çok daha yaygın hale gelmiş. NASA’da çalışan araştırma takımı da uzaydaki belirli parçacıkların hareket etme şekilleri ve yönlerine etki edebildiklerini onaylıyor.
Diğer bir ifadeyle, VLF sayesinde artık antropojenik (insan yapımı) bir uzay havamız var.
ScienceAlert Ekibi. Ç: O.
