Yapılan yeni bir çalışmada, Merkür’ün manto tabakasına (bir gezegenin çekirdeği ile kabuğu arasındaki katman) kıyasla neden büyük bir çekirdeğe sahip olduğunu açıklamaya çalışan en geçerli hipotezlere itiraz ediliyor. Bilim insanları güneş sistemimizin oluşumu sırasında diğer cisimlerle meydana gelen vur-kaç çarpışmalarının, Merkür’ün kayalık manto tabakasının çoğunu götürdüğünü ve içeride büyük, yoğun bir metal çekirdek bıraktığını onlarca yıldır öne sürmüştü. Fakat yeni araştırma, sebebin çarpışmalar olmadığını; Güneş’in manyetizması olduğunu ortaya çıkarıyor.
Maryland Üniversitesi’nde yerbilimleri profesörü olan William McDonough ve Tohoku Üniversitesi’nde çalışan Takaşi Yoşizaki, geliştirdikleri yeni modelde kayalık bir gezegenin çekirdeğindeki yoğunluk, kütle ve demir içeriğinin, gezegenin Güneş’in manyetik alanına olan uzaklığından etkilendiğini gösteriyorlar. Modelin tarif edildiği makale, dört gün önce Progress in Earth and Planetary Science bülteninde yayımlandı.
“Güneş Sistemi’mizdeki dört iç gezegen Merkür, Venüs, Dünya ve Mars, dört farklı oranda kaya ve metalden oluşuyor” diyor McDonough. “Gezegenler Güneş’ten uzaklaştıkça, çekirdekteki metal içeriğinin azaldığı bir eğim bulunuyor. Bizim makalemiz ise Güneş Sistemi’nin ilk oluştuğu zamanlarda, ham madde dağılımının Güneş’in manyetik alanıyla kontrol edildiğini göstererek bunun nasıl meydana geldiğini açıklıyor.”
Maryland Üniversitesi. Ç: O.
