Tomorrowland’in kötü robotları, Terminator Genisys’in katil makineleri Androidlerin adını kötüye çıkarıyor
Filmlerde robotlar genelde topluma sızmak ve bizi ortadan kaldırmak için insan kılığına girer. Gerçek hayatta ise araştırmacılar daha çok androidlerin zihnimize verebileceği zarar için kaygılanıyor. İngiltere’deki Bristol Robotik Laboratuvarı’ndan robotikçi Alan Winfield, bir robotun ne kadar insansı görünümde olabileceğinin kurallara bağlanması gerektiğini söylüyor. Hatta eşlikçi ya da bakıcı olarak tasarlananların bile. “İnsana benzeyen ama bulaşık makinesinden daha akıllı olmayan bir robot inşa etmek hiç etik değil,” diyor. “Bir kandırmaca.”
Winfield, insanların “patolojik insansılaştırıcı” olduğunu söylüyor. Yani, duygularımıza karşılık veremeyecek bir makineye duygusal olarak bağlanabiliyoruz. Bu, bir sürü sosyal bedeli olan tek taraflı bir dostluk ya da roboromantizm. Winfield ve meslektaşları 2010’da robot yapımına yönelik etik kılavuz taslağı hazırladıklarında, aldatıcı sistemlere karşı önlem aldılar. Taslakta bir robotun dış görünümünün mekanik formunu mutlaka gözler önüne sermesi gerektiği yazılı. “Daima perdeyi yana çekip makineyi gösterebilmelisiniz,” diyor Winfield. “Tıpkı Oz Büyücüsü’nde Toto’nun yaptığı gibi.”
Bundan o kadar emin olmayanlar da var. Indiana Üniversitesinde insan-robot etkileşiminde uzmanlaşmış bir robotikçi olan Karl MacDorman, robotların eşliğinin sağaltıcı olabileceğini söylüyor. “Yaşlılar söz konusu olduğunda en büyük kaygı üç D harfidir: Demans (bunama), deliryum (hezeyan) ve depresyon (çöküntü).” Robotların yaşlılarda ruh halini iyileştirdiği ve stresi azalttığı Japonya’da kanıtlandı. Bir android de bu üç D’yi şiddetlendirdiğine inanılan sosyal izolasyonu azaltabilir. MacDorman da insan benzeri robotların sosyal güdülerimizi etkileyebildiğini söylüyor. Ama eğer sahte bir dostun alternatifi zarar verici bir yalnızlıksa, belki de yarının doktorlarının reçetelerine bir doz aldatmaca yazmalı.
