1919’daki Pekmez Seli Boston’un North End mahallesinde büyük bir hasar meydana getirdi ve 21 kişi hayatını kaybetti. Yeni bir deney, soğuk havaların yapışkan selin meydana getirdiği ölümcül felaketten kısmen sorumlu olduğunu düşündürüyor.
Ocak 1919’da içinde 8 milyon litre pekmez bulunan tank patladı ve etrafa içindeki yapışkan sıvıyı boşalttı. 7,5 metre yüksekliğindeki yapışkan madde dalgası caddelere saatte 50 kilometre hızla yayılarak binaları yıktı ve 21 insanın ölümüne neden oldu.
Bu felakete birden çok şeyin sebep olduğu düşünülmekte. Şekeri damıtarak alkol elde eden damıtma şirketinin kullandığı tankın et kalınlığı, olması gerekenin sadece yarısı kadardı. Ve o kış döneminin Ocak ayında 4 derece olan hava sıcaklığının tankın içindeki karbondioksit basıncını arttırdığı da ihtimaller arasında. Şimdiyse akışkanlar dinamiği alanında çalışan Harvard’lı bilim adamlarının iddiasına göre soğuk havaların da bu felakette rol oynadığı düşünülüyor.
Karayipler’deki sıcak havalar sağ olsun, tankın içindeki pekmez ortamdaki havadan yaklaşık 5 santigrat derece daha sıcaktı. Bu sıcaklık farkı pekmezin Boston’daki limandan şehre doğru ürkütücü hızlarda yayılmasına katkıda bulundu. Ancak yayılma esnasında soğuk havayla karşılaşan pekmezin kıvamı giderek yoğunlaşarak katı bir hal aldı. Araştırmacılara göre viskozitesi arttığı için gittikçe akışkanlığını kaybeden pekmez ise içine aldığı insanları adeta hapsederek kurtarma ve temizleme çalışmalarına büyük olasılıkla engel oldu.
Araştırmacılar geçmişteki verileri, yüz yıllık haritaları ve kazaya ilişkin diğer detayları kullanarak bu faciayla ilgili yeni öngörüler kazandılar. Ayrıca büyük bir buzdolabı içerisinde kendi küçük çaplı pekmez sellerini oluşturdular. Mısır şurubunu ise benzer akışkan karakteristiği gösterdiğinden pekmeze alternatif olarak kullandılar.
Harvard bilimcileri bu araştırmanın insanların akışkanlar dinamiğine olan ilgisini arttırmaya yönelik bir çalışma olduğunu itiraf ediyor. Bu alanda çalışmak sizce de oldukça havalı değil mi?
