Birbirinden binlerce kilometre uzakta olan buz tabakaları, son 40.000 yıl boyunca deniz seviyesinde meydana gelen yükselişler yoluyla birbirini etkilemiş. Son buzul döngüsü sırasında buz katmanlarında meydana gelen değişimlere yönelik yapılan yeni modelleme, değişime yön veren mekanizmalar hakkında öncekilerden daha net bir fikir sunuyor ve yeni elde edilen jeolojik kayıtları açıklıyor. Araştırma ilk defa, Kuzey Yarımküre’de eriyen buz tabakalarının, bu dönemde Güney kutbu’nda yer alan buz tabakalarında meydana gelen değişimlere yön verdiğini gösteriyor.
İklim son Buzul Çağı sırasında soğudukça, Kuzey Yarımküre’deki kara buzullarında hapsolan sular Güney Kutbu’ndaki deniz seviyelerinin düşmesine ve buzul tabakasının büyümesine yol açmış. Diğer taraftan iklim, buzulların erime döneminde olduğu gibi ısındıkça; Kuzey Yarımküre’de geri çekilen buzlar da Güney Kutbu’ndaki su seviyelerinin yükselmesine sebep olmuş ve bu durum, Güney Kutbu’ndaki buz tabakalarını geri çekilmeye sevk etmiş.
Araştırmanın yazarlarından olan ve McGill Üniversitesi Dünya ve Gezegen Bilimleri Bölümü’nde çalışan Natalya Gomez, “Buz tabakaları, aralarında akan sular sebebiyle birbirlerini uzak mesafelerden etkileyebiliyor” diyor. “Sanki deniz seviyesindeki değişimler üzerinden birbirleriyle konuşuyorlar”
“Kutuplardaki buz tabakaları, sadece büyük ve statik buz öbeklerinden ibaret değil. İklime ve civardaki su seviyelerine bağlı olarak büyüyen ve küçülen buzlar ile birlikte, çeşitli zaman ölçeklerinde evrimleşiyorlar ve sürekli bir akış halindeler” diye açıklıyor Gomez. “Üzerlerinde kar birikince buz kazanıyor ve kendi ağırlıkları altında dışarı doğru yayılıyorlar. Köşelerinden kopup buzdağları oluşturuyor ve civardaki okyanusa doğru akıyorlar.”
McGill Üniversitesi. Ç: O.
